- กษัตริย์คอนน์แห่งไอร์แลนด์มีโอรสผู้สูงศักดิ์ชื่อคอนเอดะ และเขาเป็นแก้วตาดวงใจของพ่ออย่างแท้จริง ไม่มีสิ่งใดมีค่าสำหรับเขาอีกต่อไป
มารดาของเขาสิ้นพระชนม์ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก และหลังจากนั้นไม่นานพระราชบิดาของเขาก็แต่งงานใหม่อีกครั้ง เขาแต่งงานกับลูกสาวคนเล็กของมหาปุโรหิตของเขา แต่ความจริงก็คือเขาไม่ได้แต่งงานกับเธอเพราะเขารักเธอ เขาแต่งงานกับเธอเพราะที่ปรึกษาของเขาบอกว่าเป็นการฉลาดที่เขาทำเช่นนั้น เพราะบิดาของเธอซึ่งเป็นมหาปุโรหิตมีอำนาจมาก
- ราชินีองค์ใหม่เป็นผู้หญิงที่โหดร้าย และความเกลียดชังคอนเอดะของเธอนั้นขมขื่นและลึกซึ้ง เธอเกลียดเขาเพราะเขาหล่อและใจดีมาก และเธอเกลียดเขาเพราะเขาเป็นที่รักของพ่อของเขามาก แต่ที่สำคัญที่สุด เธอเกลียดเขาเพราะใครๆ ก็มองว่าเขาเป็นคนที่วันหนึ่งจะได้เป็นกษัตริย์ของพวกเขา ซึ่งในไม่ช้าก็จะได้เป็นกษัตริย์ของพวกเขา เกิดขึ้นเพราะพ่อของเขาแก่และอ่อนแอ
หลังจากนั้นไม่นาน ราชินีสาวก็มีลูกชายของเธอเอง แล้วเธอก็เกลียดคอนเอดะมากขึ้นกว่าเดิม และวางแผนว่าจะกำจัดเขาอย่างไร เพราะเธอต้องการให้อาณาจักรเป็นของลูกชายของเธอเอง
ที่ด้านหลังของปราสาท มีผู้หญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆ ที่น่าสงสาร และว่ากันว่าเธอรู้เรื่องเวทมนตร์เป็นอย่างมาก และทุกคนก็กลัวเธอ เธอเป็นภรรยาแม่ไก่และดูแลไก่ทุกตัวที่อยู่ในปราสาท เธอเป็นผู้หญิงที่สวยแต่ก็แปลกนิดหน่อย และไม่มีใครบอกได้ว่าเธอยังสาวหรือแก่
- วันหนึ่ง ราชินีเสด็จไปที่กระท่อมของแม่ไก่เพียงลำพัง เพราะนางต้องการขอคำแนะนำจากนาง เธอเขินอายเล็กน้อยที่จะไปเพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่มด
“ราชินีดูร์ฟูลลา” แม่ไก่พูด “ฉันรู้ว่าเธอมาหาฉันทำไมและต้องการอะไร”
นั่นทำให้พระราชินีประหลาดใจและเธอก็พูดว่า “แล้วฉันอยากได้อะไรล่ะ?”
“คุณอยากจะกำจัดคอนเนดาในวัยเยาว์ออกไป และคุณมาที่นี่เพื่อขอคำแนะนำ แต่ฉันไม่ใช่คนที่จะให้อะไรโดยเปล่าประโยชน์ ฉันจะได้รับรางวัลอะไรถ้าฉันให้คำแนะนำแก่คุณ”
“คุณต้องการรางวัลอะไร” ราชินีถาม
“มันไม่มากและไม่น้อย มอบขนแกะให้ฉันมากพอเพื่อเติมเต็มช่องว่างระหว่างแขนและร่างกายของฉัน เมื่อฉันเอามือแตะที่สะโพกโดยเอาข้อศอกออก และมอบข้าวสาลีสีแดงให้ฉันมากพอเพื่อเติมเต็มช่องว่างที่ฉันจะเจาะด้วยแกนหมุนของฉัน แล้วฉันจะแนะนำคุณสำหรับคำถามของคุณ”
ราชินีคงจะยิ้มกับสิ่งนั้น เพราะมันดูเหมือนเป็นเพียงรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นขอ และเธอก็ยินดีจะยอมให้
“พรุ่งนี้ให้นำขนแกะและข้าวสาลีมาที่นี่” ภรรยาแม่ไก่กล่าว “ขนแกะยี่สิบเกวียน และข้าวสาลียี่สิบเกวียน ก็เพียงพอแล้วที่จะเติมเต็มช่องว่างระหว่างแขนและลำตัวของเรา และในรูที่เราจะสร้าง”
พระราชินีทรงรู้สึกแปลกๆ จึงอยากจะบอกว่าแม่ไก่กำลังฝัน แต่วันรุ่งขึ้นนางก็ยืนอยู่ที่ประตูแม่ไก่และข้างหลังนางก็มีขนแกะยี่สิบเกวียนกับข้าวสาลียี่สิบเกวียนมา ม้าลากเกวียน และเกวียนก็ฟาดแส้
ภรรยาไก่ยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูโดยเอามือโอบสะโพกและศอกออก คนเหล่านั้นก็หยิบขนแกะมาวางไว้ที่แขนของเธอ แต่ขนแกะก็หลุดเข้าไปในโพรงเข้าไปในบ้าน พวกเขาวางแขนอีกข้างไว้ระหว่างแขนและลำตัวของเธอ และสิ่งเดียวกันก็เกิดขึ้น เฉพาะเมื่อบ้านเต็มไปด้วยขนแกะจนไม่สามารถใส่เข้าไปได้อีกจึงจะสามารถปิดแขนของแม่ไก่ได้ขณะที่เธอยังคงยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู
“และตอนนี้ข้าวสาลี” ภรรยาแม่ไก่กล่าว
แล้วเธอก็พาพวกเขาไปที่บ้านน้องชายของเธอซึ่งอยู่ใกล้ๆ แล้วปีนขึ้นไปบนหลังคา หลังคาทำจากพีท เธอเจาะรูผ่านพีทด้วยแกนหมุนของเธอ เพื่อว่าทันทีที่พวกเขาเทข้าวสาลีลงในรู มันก็จะหกเข้าไปในบ้าน และเฉพาะเมื่อบ้านเต็มจนไม่มีอะไรจะใส่ได้ ในนั้นพวกเขาสามารถเติมเต็มช่องว่างได้เช่นกัน
“ตอนนี้ฉันพอใจแล้ว” ภรรยาไก่พูด แต่นั่นก็เกินกว่าที่ราชินีจะพูดได้ด้วยตัวเอง เพราะเธอเป็นผู้หญิงใจร้าย อย่างไรก็ตาม หากภรรยาแม่ไก่สามารถบอกวิธีกำจัดเจ้าชายคอนเอดะให้เธอได้ มันก็จะมีคุณค่าสำหรับเธอมากกว่าข้าวสาลีและขนแกะทั้งหมดที่เคยปลูกมา
“จงตั้งใจฟังสิ่งที่ฉันบอก” ภรรยาไก่กล่าว “คุณจ่ายเงินให้ฉันอย่างซื่อสัตย์และเต็มจำนวน และฉันก็เต็มใจที่จะปฏิบัติตามข้อตกลงในส่วนของฉันด้วย ไกลออกไปจากที่นี่ก็มีทะเลสาบอันมืดมิดขนาดใหญ่ และชื่อของมันคือ Lough Erne ใต้ผืนน้ำมีราชาแห่งเผ่าพันธุ์ Fiborg อาศัยอยู่ ซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีความสุขที่สุดเมื่ออยู่ในน้ำ ในสวนของกษัตริย์ปลูกแอปเปิ้ลทองคำสามลูกที่นั่น ในคอกม้าของเขามีม้าสีดำตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ในปราสาทของเขามีสุนัขพันธุ์ซามูร์อยู่ และพลังเวทย์มนตร์ที่สุนัขมีนั้นยอดเยี่ยมมาก คุณต้องส่งคอนเอดาไปเอาสิ่งเหล่านี้มาให้คุณและนำพวกมันกลับมาในหนึ่งปีกับหนึ่งวัน และไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่สามารถแสวงหาสิ่งเหล่านั้นโดยไม่เสียชีวิตในการค้นหา เว้นแต่ว่าเขาจะมีเวทย์มนตร์ที่จะช่วยเขาได้”
“แต่ฉันจะส่งคอนเอดะไปได้อย่างไร” พระราชินีตรัสถามว่า “เพราะเขาไม่ใช่เด็กที่จะทำตามคำสั่งของเราอีกต่อไป”
“ฉันก็จะบอกเธอเหมือนกัน” ภรรยาไก่ตอบ
จากนั้นเธอก็หยิบกระดานหมากรุกและตัวหมากรุกออกมามอบให้ราชินี “นำสิ่งเหล่านี้กลับบ้าน” เธอพูด “แล้วเรียกคอนเอดะให้มาเล่นหมากรุกกับคุณ ฉันร่ายมนตร์บนตัวหมากรุกและร่ายมนตร์บนกระดาน เพื่อให้คุณมั่นใจได้ว่าคุณจะชนะ แต่ก่อนที่คุณจะเล่นคุณต้องเห็นด้วยกับเจ้าชายว่าใครก็ตามที่แพ้จะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อผู้ชนะ และสิ่งที่คุณจะถามเขาก็คือเขาจะคืนสามสิ่งที่ฉันได้บอกคุณไปแล้ว แต่ให้แน่ใจว่าคุณเล่นเกมนั้นเพียงเกมเดียว เพราะหลังจากเล่นไปแล้ว พลังเวทย์มนตร์จะหายไป”
- ราชินีพอใจกับคำแนะนำของภรรยาสาว และเธอก็หยิบกระดานหมากรุกและตัวหมากรุกโดยสัญญาว่าจะทำทุกอย่างที่เธอได้รับคำสั่ง จากนั้นเธอก็รีบกลับปราสาท
ทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน เธอก็ส่งให้คอนเอดะเล่นหมากรุก เขาก็เข้ามาตามคำสั่งของเธอและนั่งลงที่กระดานกับเธอ
“วันนี้เราเล่นด้วยกันไม่ใช่เพื่ออะไร” ราชินีตรัส “ใครก็ตามที่แพ้จะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่ออีกฝ่าย และผู้ชนะอาจเรียกร้องสิ่งที่เขาต้องการ”
คอนเอด้าเห็นด้วย เขาคิดอยู่ในใจว่าราชินีกำลังวางแผนอุบายกับเขา แต่เขาก็ไม่กลัวเธอ เพราะเขาทำให้แน่ใจว่าเขาจะเอาชนะเธอในเกมได้
พวกเขาจึงนั่งลงเล่น และคอนเอดะก็เป็นผู้เล่นที่ดีและราชินีก็เป็นผู้เล่นที่น้อยกว่ามาก แต่ดูเหมือนมีหมอกปกคลุมดวงตาของเจ้าชาย และเมื่อเขาคิดว่าเมื่อเขาทำผิดพลาดไปแล้ว เขาค้นพบว่าเขาทำผิดพลาดมากขึ้น และต่อมาอีกไม่นานก็พบว่าเขาแพ้ในเกมและราชินีเป็นผู้ชนะ
จากนั้นราชินีก็หัวเราะเสียงดังและผลักกระดานออกไป “เกมนี้เป็นของฉัน คอนเอดะ” เธอร้อง “และเธอต้องทำตามที่ฉันต้องการ ไม่ว่าฉันจะขออะไรคุณต้องทำมันไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม”
เมื่อเจ้าชายได้ยินเช่นนั้นก็เกิดพระทัยเป็นทุกข์จึงตรัสกับนางว่า “เธอต้องการอะไรจากฉัน?”
- “ต่อไปนี้” ราชินีตอบ “ภายในหนึ่งปีและหนึ่งวัน คุณจะนำแอปเปิ้ลทองคำสามผล ม้าสีดำตัวใหญ่หนึ่งตัว และซามูร์ สุนัขลูกหมาวิเศษ และพวกเขาทั้งหมดเป็นของกษัตริย์แห่งชาวไฟบอร์ก เขาอาศัยอยู่ที่ด้านล่างของ Lough Erne แต่ฉันไม่รู้ว่าที่นั่นอยู่ที่ไหน และคุณต้องค้นหามันด้วยตัวเอง”
เมื่อเจ้าชายคอนเอดะได้ยินดังนั้น เขาก็รู้ว่าราชินีโกงเขาจริงๆ และเธอก็อยากจะปลิดชีวิตเขาจริงๆ แต่เขาแสร้งทำเป็นซ่อนความกลัวไว้ โดยกล่าวว่า “ถ้าอยู่ในอำนาจของมนุษย์เราจะทำเช่นนั้นได้ และตอนนี้เราจะเล่นกันอีกเกมหนึ่ง และจะเป็นอีกครั้งที่ผู้แพ้ต้องทำตามที่ผู้ชนะพูด”
ราชินีรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เธอลืมคำเตือนของภรรยาสาว และตกลงที่จะเล่นกับคอนเอดะอีกครั้งอย่างมีชัยและเต็มใจ
แต่ตอนนี้เวทมนตร์ได้หายไปจากกระดานแล้ว และคราวนี้เจ้าชายเป็นผู้ชนะ
เมื่อราชินีรู้ว่าเธอสูญเสียไปแล้ว ใบหน้าของเธอก็ซีดลงและหัวใจของเธอก็จมลง
“คุณชนะแล้ว คอนเอดะ” เธอกล่าว “แล้วคุณอยากให้ผมทำอะไรให้คุณล่ะ?”
- “ต่อไปนี้” คอนเอดะกล่าว “ในระหว่างปีและวันที่ฉันไม่อยู่ คุณต้องนั่งอยู่บนยอดหอคอยที่สูงที่สุดในปราสาทและกินอะไรเลยนอกจากข้าวสาลีสีแดงให้มากที่สุดเท่าที่คุณจะหยิบขึ้นมาได้ด้วยปลายไม้หมุนของคุณ”
นั่นเป็นชะตากรรมที่ยากลำบากสำหรับพระราชินี แต่สุดท้ายก็เพียงหนึ่งปีกับวันเท่านั้น และเมื่อสิ้นสุดเวลานั้น เธอก็จะได้เป็นอิสระอีกครั้งและกำจัดเจ้าชายคอนเอดะไปตลอดกาล ดังนั้นข้อตกลงจึงไม่เป็นไปตามนั้น ยากอย่างที่เห็นในตอนแรก พระราชินีจึงเสด็จขึ้นประทับบนหอคอยสูง เจ้าชายทรงขี่ม้าไปในโลกกว้างเพื่อค้นหาแอปเปิ้ลทองคำ ม้าสีดำตัวใหญ่ และซามูร์ สุนัขลูกสุนัขที่มีมนต์ขลัง
แต่ก่อนอื่นคอนเอดะไปหานักปราชญ์ที่เขารู้จักซึ่งเป็นเพื่อนของเขา เจ้าชายทรงช่วยเหลือเขาหลายประการ และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะขอสิ่งหนึ่งเป็นการตอบแทน
นักปราชญ์ได้ยินคอนเอดะควบม้าไปที่บ้านจึงออกมาต้อนรับ เจ้าชายก็ลงจากหลังม้าแล้วทักทายเขาด้วยความเคารพ
“ฉันเจอปัญหาใหญ่แล้ว” คอนเอดะเริ่ม “และฉันมาเพื่อดูว่าคุณจะช่วยฉันได้ไหม”
“ฉันเห็นมันต่อหน้าคุณทันที” ชายผู้ชาญฉลาดตอบ “และคุณควรเริ่มต้นตั้งแต่ต้นและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟัง เพราะฉันจะรู้วิธีช่วยเหลือคุณอย่างเต็มที่จนกว่าฉันจะได้ยินทั้งหมด” ”
